Ondanks verdriet toch mooie tijd Karel de Vries uit Hoogeveen overleed op 6 september 2013 op 62 jarige leeftijd aan de gevolgen van kanker. Zijn vrouw Truida blikt een half jaar later terug op deze heftige periode van zijn ziekte, overlijden en crematie.
Ziekte De boodschap dat Karel ongeneeslijk ziek was sloeg bij iedereen die hem kende, in als een bom. ‘De wereld staat even stil bij zo’n bericht,’ vertelt Truida, ‘je gelooft het niet. Je kúnt het niet geloven.’ Karel was altijd gezond, tenniste nog volop en stond midden in het leven. Achteraf gezien waren er wel wat klachten, maar die schreef hij gemakkelijk toe aan een pittig partijtje tennis. Voordat de diagnose kanker werd gesteld werd eerst nog gedacht aan spierreuma, maar al gauw bleek dat het niet te zijn. ‘Na verwerking van de eerste schok kwam ons leven in één grote stroomversnelling.’
Eigen regie Het was al snel duidelijk dat de ziekte definitief en in een vergevorderd stadium was. Karel reageerde hierop door zelf de regie over het resterende deel van zijn leven stevig in handen te nemen. Zijn naderende einde was geen taboe; hij heeft van zoveel mogelijk mensen heel bewust afscheid genomen. Totdat hij niet meer kon bleef hij zorgen voor zijn gezin. De laatste periode van zijn leven zijn de kinderen, Marc, Daniëlle en Allard thuis komen wonen. Deze weken waren voor het gezin van onschatbare waarde. ‘We spraken samen van hart tot hart, huilden, maar hebben zeker ook gelachen. Naaste familie en vrienden stonden als een warme kring om ons heen.’
Ook de voorbereidingen voor de crematie heeft Karel zoveel mogelijk samen met Truida en de kinderen geregeld. Truida: ‘Ik kende Magda en wist dat zij en René een eigen uitvaartonderneming begonnen waren. Ik gunde hen dit en heb Karel voorgesteld een offerte bij hen op te vragen. Ik zie nog voor me hoe Karel René het hemd van zijn lijf vroeg: zo wilde hij er wel zeker van zijn dat de kist het FSC keurmerk droeg.’
Overlijden Karel is thuis overleden, te midden van zijn gezin. ‘Wij hebben hem zijn laatste adem zien uitblazen. Het ging heel rustig.’ Samen met René en Magda heeft Truida zoveel mogelijk de laatste verzorging van Karel zelf ter hand genomen, zoals het wassen en de opbaring. Daarna konden de voorbereidingen gestalte krijgen. René kwam deze dagen vaak langs, want ook al heb je al heel veel voorbereid, er blijven altijd zaken die nog geregeld of goed afgestemd moeten worden. ‘Alles was bespreekbaar. Zo wilde ik geen koffietafel in het crematorium, de sfeer is daar toch anders. We zijn toen na afloop naar Van der Valk gegaan. Achteraf was dat ook maar goed, want er waren veel mensen op de crematie. Gelukkig was het mooi weer en konden de deuren naar buiten open.’
Crematie Net als in de dagen voor de crematie was René ook deze dag het rustpunt in alle verdriet en hectiek. Het crematorium was niet berekend op zoveel gasten, er stonden nog meer mensen buiten de zaal dan dat er binnen zaten. Maar gelukkig is alles goed verlopen. ‘Ik kijk terug op een verdrietige, maar ook op een mooie, warme dag. Marc en Daniëlle spraken prachtige woorden over de periode van ziek zijn en de relatie met hun vader. De tekst heeft Karel voor zijn overlijden nog mogen lezen. Ikzelf heb naast mijn eigen woorden ook afscheidswoorden van Karel gesproken. Ik heb onder meer gesproken over de vraag die een ieder van ons bezighoudt: wat is leven, wat is dood? De zonnebloemen van de tennisvrienden maakten ook op iedereen grote indruk.’
Terugblik Een half jaar later gaat het leven weer z’n gangetje, met alle ups en downs die daarbij horen. ‘Het vliegt me soms zomaar aan, op de meest onverwachte momenten. Ook voel ik dankbaarheid. Dankbaarheid omdat wij in de periode van Karel`s ziek zijn en zijn sterven hem mochten omringen met zorg en liefde. Terugkijkend vertelt Truida dat ze erg gelukkig is met de keuze voor VANDERWENDEN UITVAARTZORG. ‘De wensen van Karel en van mij en de kinderen waren het uitgangspunt. Het plezier om deze wensen te vervullen straalde van René en Magda af. Ze kwamen voor ieder idee met een creatieve oplossing. Daarbij hebben ze het talent om aanwezig te zijn als het moet, maar trekken ze zich bescheiden terug zodra het kan.’
Nu rest nog de verstrooiing van de as van Karel. Dit zal in kleine kring later dit jaar plaatsvinden.
Interview: Riet van der Wenden (www.schrijfsporen.nl)